پرواز شامگاهی درناها

تنها آن کس که کارد می کشد اسحاق را بدست می آورد.

پرواز شامگاهی درناها

تنها آن کس که کارد می کشد اسحاق را بدست می آورد.

درد نوشتن!

نوشتن مثل به دنیا آوردنه. رهایی از بار زنده و جانداری که در درونت سنگینی میکنه. نوشتن یک جور زنده زاییه. تبدیل جنین به کودک و بعد شاهد رشد و به بار نشستنش بودن. نوشتن برای زائو یک نیازه. نیازی که اگر براورده نشه هم فرد رو میکشه هم کلام رو.

گاهی وقتها وجود  بار سنگینی رو در درون خودمون حس میکنیم. تلاش میکنیم برای به دنیا آوردنش٬ سالم به دنیا آوردنش! زور میزنیم. زوووور... اما...

یا احساسی که داریم فقط یه حاملگی تخیلیه و یا جنین یه کیست رحم بیشتر نیست!! در هر دو حالت ما مادران بدبختی هستیم. کودکی در کار نیست!!

به استفراغ و تهوع هم میشه تشبیهش کرد! تهوع فقط توهم استفراغه. میخوای معده ات رو خالی کنی اما معده ات ذاتا خالیه!! و یا پره و هنوز اماده استفراغ نشده. باید صبر کنی تا حالت بدتر بشه. اون وقت شاید...


نمی خوام  یک مرده زا باشم یا یک متوهم. از تهوع هم بدم میاد

برای همین یه مدت دیگه هم نمینویسم

اینجا رو فعلا همین طوری تحمل کنید!!


نظرات 12 + ارسال نظر
مهدی هومن جمعه 22 آذر 1387 ساعت 10:54 ق.ظ http://www.shereparsi.persianblog.ir

کم گوی و گزیده گوی چون در
تا زاندک تو جهان شود پر
شما هم پیرو این مکتب والا هستی دامون جان . کاملاً با این نوشته حست رو منتقل کردی . من منتظر میمونم با کمال اشتیاق تا همون نوشته های دامون رو دوباره بخونم . نوشته هایی که فقط برای صفحه پر کردن نیست . نوشته های سبک دامون برای یاد دادن و انتقال احساس دامون به جامعه هست.
همیشه سبز باشی
مثل سیب

[ بدون نام ] جمعه 22 آذر 1387 ساعت 11:23 ق.ظ

اگر دشمن کشد ساغر وگر دوست به طاق ابروی مردانه اوست پ.ن:چرا اینو اینجا نوشتم نمیدونم!

شاید حتما باید اینجا نوشته میشد دوست عزیز!!

فریده یکشنبه 24 آذر 1387 ساعت 06:38 ب.ظ

انگار دفعه قبل اسمم یادم رفت.راستش داشتم یک کتاب تاریخی میخوندم که ان بیت رو دیدم و خیلی خوشم اومد.بعد دیدم نوشته:شاه عباس با شنیدن این بیت چنان حال خوشی بهش دست داد که به شاعر هم وزنش سکه طلا بخشید!!هرچند من ان موقع حال مخصوصی داشتم و شاه عباس هم لابد در حالت طبیعی نبوده! اما وقتی بعد مدتی اومدم دیدم نوشته هایت ناامیدانه است گفتم بنویسم شاید تو هم باهاش حال کنی!یکخورده زمزمه کن خوشت میاد!

فریده جان خیلی لطف میکنی که اینجا سر میزنی
فکر کنم منم باید یه کمکی حالم مخصوص بشه که بیشتر لذت این بیت شعر رو بفهمم :)))))
راستش ناامیدانه نیست!!! دارم یکی از مراحل اصلی پوست اندازی رو طی میکنم!!! پوست اندازی فکری!!! :)

[ بدون نام ] سه‌شنبه 26 آذر 1387 ساعت 10:21 ق.ظ

ها ها

بامداد یکشنبه 1 دی 1387 ساعت 12:21 ق.ظ

سلام . خوب هستید . چه خبر ؟ امیدوارم که این مرحله به زیبایی هر چه تمام پایان یابد .

منم امیدوارم بامداد عزیز
ممنون از لطفتون

مینا دوشنبه 2 دی 1387 ساعت 09:13 ب.ظ http://minamansouryyy.blogfa.com

سحر رومی عزیز برای همیشه از بین ما رفت برای روحش دعا کن دوست من

فریده دوشنبه 9 دی 1387 ساعت 09:04 ب.ظ

سلام.خوبی؟نیستی؟راستش میخواستم بگم من یک شعر گفته ام که فرستادم به ایمیلتون یعنی اونیکه توی بخش ادبیات سایت اقای مدرسی بود.فقط ترجمه نکنین لطفا میخوام همونطوری بمونه.خیلی ممنون. (ببین چه بیخیالم که دم امتحانها عوض درس خوندن شعر میگم!)

فریده جان
من به اون ایمیل سر زدم اما چیزی نبود!!
میشه آدرس ایمیلت رو برام بفرستی؟ (البته منتشر نمی کنم) تا آدرس جدید میلم رو برات بدم؟

مردمک سه‌شنبه 10 دی 1387 ساعت 07:53 ب.ظ

سلام دامون
مینویسی؟برای خودت!
بنویس دامون برای خودت برای فکرت برای دلت
بشین رو به روشون وحرفاشون روگوش کن حرفاشون رو بنویس هرچی مینویسی بنویس.بنویس تا بمونن برای بعدها.بعدنابه همشون علاقه پیدا میکنی چون کمکت کردن برای یه زایمان حقیقی به قول شما!!... بنویس
رازو بنویس یعنی رازیه راضی یه جای کاملا خصوصی یه جوری که فقط خودت بفهمی وحالت و مخاطب هات (فکر و دلت)
اینجور موقع ها آدم ازنفهمیه آدما حالش بد میشه!
البته تقصیر اون ها نیست ...تابراشون پیش نیاد نمیفهمن!
دامون خیلی هم وضعیت بدی نیست ها! به شرطی که حواست باشه وگرفتار آفاتش نشی!
شاید هم اصلا من اشتباه درکت کردم!
ولی تجربه ای داشتم (هنوز هم ادامه داره) اگه ...
حرفهای زیادی برای گفتن به شما داشتم ...ولی الان وقتش نیست!
"خدابه بنده هاش همه جوره کمک میکنه!ولی فقط کمک!"

مردمک عزیز
چقدر حرفهاتون آشنا میزنه!!!
نه دوست خوب من اصلا هم موقعیت بدی نیست! هیچ شکایتی ندارم
در مورد خدا.... بله فکر کنم فقط کمک میکنه نه بیشتر تازه اونهم اگه بنده اش بخواد البته و قبولش داشته باشه!!
خوشحال میشم این حرفهایی که میخواستید بگید و نگفتید رو بشنوم

پرویز جمعه 13 دی 1387 ساعت 09:53 ق.ظ

منتظر قدم نو رسیده میمانم ... همینجا ... با انگشتی بر روی اف پنج ...

کامران شنبه 14 دی 1387 ساعت 11:08 ق.ظ http://dastechapi.persianblog.it

سلام دامون جان
ننوشتن خیلی بدتر است.بنویس نازنین حتی مثل من اگر دیر بشود
من هم به روزم

کاپیتانی بدون هواپیما یکشنبه 15 دی 1387 ساعت 11:58 ب.ظ

فقط میتونم بکم متاسف و متاثرم

حسین پنج‌شنبه 3 بهمن 1387 ساعت 02:30 ق.ظ

داغ تو از خاطر مردم رود
یاد تو داغ دلم دامن زند
اشک در چشم من ریزش کند
شاید ای دوست قمت را کم کند







تسلیت میگم.واقعا گلوم رو بغض گرفته.چون منم یه سحر از دست دادم.نمیدونم چطوری تونستم این کلمات بالا رو بگم.ولی یه لحظه یاد خودم افتادم.اگه عروض و قافیه نداره تو رو خدا ببخش.فقط احساس همدردی بود

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد