کویر

کویر- نقل قول شماره 5 

دوست داشتن از عشق برتر است

(به نظر من این مقاله یکی از زیباترین نوشته های دکتر شریعتیه. اگه حوصله خوندن متنهای بلند رو ندارید، نخونید لطفا! بازی ای که اینجا با کلمات میشه برای کسی که دوست داره سرسری بخونه و رد شه گمراه کننده است!)

عشق بزرگی وجود دارد که همچون دیگر عشقها ابزار کار نیست و آن عشق انسان به انسان، عشق یک روح به یک روح است. عشق یک خویشاوند به خویشاوند خود در این انبوه خلق که همچون حشرات از زمین میرویند و هریک به مصلحتی در این روزمرگی درهم میلولند و میمیرند. دریغ است آن را عشق بنامیم که شاعران آلوده اش کرده اند. خواستم  "ارادت" بخوانم، ملاها به حماقتش کشیده اند! دیدم بهترین کلمه "خویشاوندی" است، ترسیدم که نفهمند. به هر حال میگویم "دوست داشتن" و مقصودم عشق و ارادت و ایمان دو روح آشنای خویشاوند است.

عشق یک جوشش کور است و دوست داشتن پیوندی خودآگاه.

 عشق بیشتر از غریزه آب میخورد و دوست داشتن از روح طلوع میکند. عشق طوفانی و متلاطم است و دوست داشتن آرام، استوار و پروقار. عشق جنون است اما دوست داشتن در اوج معراجش از سرحد عقل فراتر میرود و به قله بلند اشراق میرسد.

عشق در دریا غرق شدن است و دوست داشتن در دریا شنا کردن.

عشق همواره با شک آلوده است و دوست داشتن سراپا یقین است و شک ناپذیر.

عشق ریسمان طبیعت است و سرکشان را به بند خویش می آورد تا آنچه را آنان بخود از طبیعت گرفته اند به حیله عشق برجای نهند و دوست داشتن عشقی است که انسان، دور از چشم طبیعت، خود میافریند. خود بدان میرسد. خود آن را انتخاب میکند.

عشق اسارت در دام غریزه است و دوست داشتن آزادی از جبر مزاج عشق مامور تن است و دوست داشتن پیغمبر روح

عشق یک اغفال بزرگ و نیرومند است تا انسان به زندگی مشغول گردد و به روزمرگی که طبیعت سخت آن را دوست میدارد سرگرم شود و دوست داشتن زاده وحشت از غربت است و خودآگاهی ترس آور آدمی در این بیگانه بازار زشت و بیهوده

عشق لذت جستن است و دوست داشتن پناه جستن

آری دوست داشتن از عشق برتر است و من هرگز خود را تا سطح بلندترین قله عشقهای بلند، پایین نخواهم آورد.

ادامه دارد...