۱۵ روز از زندگی ؟؟؟ روزه من

۱۵ روز برای خودت زندگی کن!

14

 برای کسی که شقایق نیست:

ناشناختنی برای دونستن آستانه تحمل ما نیازی به امتحان الهی نداره. قدرت نمایی اون برای نشون دادن عظمت روح ما به خودمونه. خداوند به عزیزترینش رنج رو هدیه نمیده. اسمایی که ما برای هدیه های ناشناختنی گذاشتیم فقط بازی با کلماته.  شکستن پیله سخت و دردناکه اما تو بگو: آیا راه دیگه ای برای رسیدن پروانه به لحظه طلایی پرواز وجود داره؟ خویشاوند روحی من! تویی که روحت بزرگتر از تمام آسموناییه که آرزوی پرواز در اونها رو داری!می دونم که گرمای نگاه ناشناختنی رو حتی از پشت حجاب پیله هم حس میکردی اما الان که پیله شکسته موندی چشم تو چشم خورشید. می دونم. خیلی سخته  اما نگاهت رو ندزد. حالا که برای قد کشیدن انتخاب شدی، حالا که رنج سر براوردن از خاک رو تحمل کردی، پس با آفتاب باش. تو نیلوفری. گلبرگهاتو باز کن

و اما برای تو...

شب 14ام رو با سکوت بگذرون. سکوت ناب و واقعی و به هیچ کس فکر نکن حتی به خودت. من امشب تو هر لحظه این مراقبه باشکوه با توام. خوشمزست نه؟!!